Duyular bedeni ve zihni dış dünyaya açan kapılardır.
Bebeklikten itibaren dünyayı anlamak ve keşfetmek için duyuları kullanırız. Dokunmak, işitmek, tatmak, koklamak, görmek ve hissetmek.
Her biri günlük hayatta karşılaşılan onlarca "uyaran"ı anlamlandırmak adına kullandığımız araçlardır.
Günlük hayatta bilinen 5 duyu organımız dışında aslında iki duyumuz daha vardır, bunlar; vestibuler ve proprioseptif duyudur.
Vestibüler duyumuz uzayda bedenimizi konumlandırmak ile ilgilidir. Proprioseptif duyumuz ise beden farkındalığı olarak bilinir.
Fiziksel, sosyal ve duygusal anlamda zengin bir çevrede büyüyen bir bebek tüm duyularını kullanarak beyin gelişimini destekler.
Duyusal oyun basitçe çocuğunuzun bir yada birden fazla duyusunu harekete geçiren herhangi bir aktiviteyi içerir.
Bu oyunlarda her keşif, her dokunma, her hareket beyinde yeni bağlantıların oluşumunu destekler.
Örneğin su dolu bir kapla oynayan çocuğu düşünelim, suyun akışkanlığını görmek, yüzeyine vurunca çıkardığı sesi duymak, tadına bakmak, ellerinden kayışını hissetmek...
Tüm bunlar olurken dışarıdan keyifli gözüken çocuğun beyninde aktif bir hareket olduğundan emin olabilirsiniz.
Duyusal oyunları son yıllarda çok sık duymaya başlasak da aslında hep vardı.
Doğayla (toprak, su, kum, yağmur, çamur vb.) teması kesilmemiş her çocuğun bir şekilde duyusal oyun oynadığını söylenebilir.
Şehir hayatında çocukların eskiye göre çok daha steril ortamlarda büyüdüğü bir gerçek.
Sağlık açısından steril gördüğümüz ortamlar aslında çocuklar için yeterli duyusal materyali sağlamıyor olabilir.
Onları farklı materyallerle buluşturmanın, keşfedebilecekleri ortamlar sağlamanın, günümüzde çocuk sahibi olmanın bir gereği olduğunu düşünüyorum.
